یادداشت پژوهشی پیش بینی نشست سطح زمین تحت تأثیر تونلسازی مکانیزه در محدوده ایستگاه های شماره ۱۱ و ۱۲ خط یک متروی تبریز به روشهای تجربی، تحلیلی و عددی

امروزه در شهرهای بزرگ، مترو ها و تونل های شهری یکی از کلیدی ترین و مهم ترین زیرساخت های شبکه حمل و نقل شهری به شمار می آیند. با توجه به اینکه، پروژه های جدید تونل باید در زیر مناطق پر جمعیت شهری ساخته شوند، ساخت و اجرای این سیستم های زیرزمینی ممکن است عوارضی را برای تاسیسات و آسیب به سازه های سطحی و زیر سطحی در پی داشته باشد. در این مقاله به دلیل اهمیت موضوع عبور از باقت فرسوده شهری و تا حد امکان تقلیل خسارات وارده، محدوده مابین ایستگاه های شماره 11 و 12 خط یک قطار شهری تبریز که دارای بافت فرسوده و سنتی بوده و شامل ساختمان ها و سازه هایی با قدمت زیاد و عدم استحکام کافی است، مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته است. با توجه به وجود ساختمان های میراث فرهنگی در یک مقطع از مسیر، بررسی نشست ها در این مقطع با استفاده از روش تجربی پک، روش تحلیلی لاگاناتان و پولوس و روش عددی المان محدود (نرم افزار plaxis3d tunnel) صورت گرفته است. در انتها نیز نتایج حاصل از هر سه روش با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که مقادیر نشست سطح  زمین حاصل از مدل عددی به دلیل در نظر گرفتن بار سازه های سطحی بیشتر از مقدار نشست به دست آمده از روش های تجربی و تحلیلی است و همچنین با توجه به اینکه نتایج نشست سطح زمین حاصل از مدل عددی بیشتر از مقدار مجاز نشست در مناطق شهری و مسکونی است، نیاز است که در این مقطع از محدوده مورد مطالعه فرایندهای کنترلی نشست به منظور عبور ایمن دستگاه حفاری صورت بگیرد.